Miasto położone na Równinie Grodkowskiej powstało w połowie XIII w. Początkowo należało do księstwa wrocławskiego, a potem brzeskiego, by w końcu połączyć się z ziemią nyską, którą władali biskupi wrocławscy. W XVIII w., po przyłączeniu Śląska do Prus Grodków stał się siedzibą powiatu. W 1939 r. miasto liczyło 4,9 tys. mieszkańców. W skład rozległej gminy wchodzą 34 wsie, w których zachowały się cenne zabytkowe kościoły oraz zespoły pałacowo-parkowe częściowo w ruinie m.in. w Kopicach. Największe skupisko wiekowych budowli znajduje się w Grodkowie. Na uwagę zasługuje gotycki kościół parafialny, rynek z kamienicami i okazałym budynkiem ratusza oraz fragmenty murów obronnych. Przyrodniczymi ciekawostkami gminy Grodków są dwa rezerwaty przyrody: “Kokorycz” (w dolinie Nysy Kłodzkiej) i “Dębina” (w pobliżu miejscowości Głębocko i Pępice).